drachenfels.nazwa.pl/drachenfels/forum/

Również dziękuję wszystkim za grę. Szczególne pokłony dla naszego Mistrza Gry za doprowadzenie tego tematu do końca - w szczególnym stylu.

Nie spodziewałem się takiego zakończenia. Niemniej jednak ...

Ulfir nie omieszkał zwrócić uwagi na cichą arogancję szczuroczłeka oraz na gwałtowne postarzenie się krasnoluda. To pierwsze drążyło go szpilą niepokoju, zaś to drugie jedynie udowadniało, jak wielką ...

Ulfir słuchał z uwagą słów wszelakich obcych, którzy rzucali swe przedmioty do wiru. Słuchał ich racji, sposobu w jakie je wygłaszali. Słuchał ich słów, od których ociekało butą. Oni właśnie przybyli ...

To było trudne starcie. Czterech jego ludzi, którzy przetrwali wiele wypraw, wojnę domową i śmierć własnego pana, widziało upadek trzech króli, legło pokotem na klepisku tego zapomnianego miejsca. Pad ...

Zwielokrotniony huk zaskoczył Ulfira - ale już widok rozrywanej ręki tego zamaskowanego Południowca i dwóch Norsmenów padających niczym rażeni piorunem zatrwożył i zagniewał go nie na żarty.

Wzroki ...

Drużyna Ulfira obserwowała starcie chaotycznych szczuroludzi ze skostniałymi nieumarłymi z bezpiecznej odległości i pozycji. Po obydwu stronach mnożyły się straty, a walka była wyrównana. Poległe szcz ...

Podczas podróży Ulfir odkrywał w sobie co raz to nowe pokłady siły, determinacji i zawzięcia. Artefakty przemawiały do niego, śpiewały swą pieśń, będącą obietnicą niezmierzonej potęgi i chwały. Żądały ...

- Nie poświęcę swojej rodziny. Więzy krwi są silniejsze, niż żądania losu… czy tchórzy.

- A poświęcisz swój spokój? Swój cel?

Głos usłyszałeś obok siebie tam gdzie stała twoja matka. Lecz ...

Wszystkie trzy spojrzały na ciebie jakby nie rozumiejąc pytania. Czekały aż będziesz kontynuował. Nie doczekawszy się jednak, Ranghilda zabrała głos.

- Ci którzy tu byli? Skąd mamy wiedzieć? Nie ru ...

Dotarliście do doliny, którą przecinała nieduża rzeka utworzona z wodospadu którego początek niknął gdzieś w górze. Przekroczyliście ścianę wody stąpając po szerokiej półce skalnej, by stanąć w oświet ...

Ulfir pierwszy raz widział takie rany i blizny, jakie miał ten człowiek. To był kolejny niepokojący atrybut tego włóczęgi z Południa. Syn Egilla był pewien, że ten człowiek nie był... naturalny. Nie n ...

Ulfir, tak samo jak reszta zgromadzonych, pogrążony był w szoku, może nawet niedowierzaniu. Pojedynek był niczym błysk gromu - krótki i dobitny. Aderus Kowal, Król Thralli, samozwańczy władca Norski l ...

Ulfir był zaskoczony słowami Kowala. Nie był też wcale pewien, czy w razie jego śmierci, jego ludzie pójdą za Wężobójcą i będą go słuchać. Mogliby łacno go wykorzystać alibo wbić topór w plecy. Czego ...

Ulfir, jak zawsze, pogrążony był w zamyśleniu. Ponurym, co po raz kolejny przysporzyło prawdy jego przydomkowi. Myślał bowiem o złej pogodzie i Varrlu. Dostrzegał związek. Choć nie miał dowodów, obwin ...

Ulfir uważnie przyglądał się pracy kowala. Jego twarz, skryta w półmroku, rozświetlana była jedynie rozbłyskami, jakie wzbudzały uderzenia młota, krzeszące dziesiątki jak nie setki iskier. W tych rozb ...